Dve najčešće metode proizvodnje nakita su: ručna izrada i livenje. Po mišljenju Federalne komisije za trgovinu (Federal Trade Commission – FTC) odnosno mnogih zlatara, nakit se u stvari smatra ručno izrađenim samo u tom slučaju ako je kovano od sirovog materijala. Šta je kovanje? Zamislite kovanje kao proces. Kroz ovaj proces čvrsti komad metala se više puta kuje, sabije i zagreva u osnovni oblik za pravljenje željenog komada nakita. Ovaj osnovni oblik se potom isteže i savija, formirajući komponentu koja će kasnije biti deo gotovog komada nakita.
Postupak izgubljenog voska je najpopularniji vid livenja, uglavnom zbog svoje jednostavnosti i niske cene. Za razliku od kovanja, gde su sirovine ručno izrađene i sastavljene u gotove komade nakita, livenje zahteva upotrebu voštanih modela. Ovi modeli mogu biti kopije starih proizvodnih kalupa ili ručno izrezani. U početku, voštani model se postavlja u gips da se stvori oblik nakita, a zatim se sagoreva u peći i stvara se negativni oblik odnosno kalup. Konačno, rastopljeni metal se sipa u gipsani kalup i tako se stvara metalna replika modela voska.
